سختی سنج و پایه آکاد
سختی سنج و پایه آکاد
سختی، مقاومت مواد در برابر تغییر شکل موضعی است و باید در کنار سایر خواص مواد مانند استحکام، کشش و کشسانی (الاستیسیته) بررسی شود. برخی مواد سخت، شکننده هستند که این ویژگی کاربرد آنها را محدود می‌کند. سختی سنج و پایه آکاد ابزاری برای تعیین سختی سطح مواد است و بسته به مدل، برای اندازه‌گیری سختی مواد فلزی، پلاستیکی یا منسوجات استفاده می‌شود. سنجش سختی قطعات اهمیت زیادی دارد زیرا این ویژگی نقش مهمی در کیفیت قطعات دارد. اندازه‌گیری سختی با ابزارهای مخصوص در استانداردهای مختلف از جمله DIN ISO نمایش داده می‌شود. سختی‌سنج‌های قابل حمل به دلیل دقت بالایشان، به طور گسترده‌ای در تولید، تضمین کیفیت و خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرند. روش‌های سختی‌سنجی عموماً مشابه هستند و تنها از نظر استاتیکی و دینامیکی تفاوت دارند. ابزارهای اندازه‌گیری سختی فلزات می‌توانند سطوحی از مواد مانند فولاد، چدن، آلیاژهای آلومینیوم، برنز و مس را با دقت بالا بررسی کنند. سایر ابزارها برای اندازه‌گیری سختی محصولات لاستیکی، پلاستیکی یا نساجی و همچنین در صنایع تراشکاری و ماشین‌کاری استفاده می‌شوند.
سختی مقاومت یک ماده در برابر تغییر شکل دائمی موضعی را اندازه‌گیری می‌کند. تغییر شکل دائمی یا پلاستیک به این معنی است که ماده به شکل اولیه خود برنمی‌گردد، در حالی که تغییر شکل الاستیک به معنی تغییر شکل ماده تنها در هنگام اعمال نیرو است. برخی مواد به‌طور طبیعی سخت هستند. به عنوان مثال، تنگستن فلزی بسیار سخت است که به عنوان یک عنصر آلیاژی در فولادهای ابزار استفاده می‌شود. این فولادها حتی در دماهای بالا در حین عملیات برش مقاومت خوبی در برابر سایش دارند. تنگستن یکی از اجزای مهم کاربیدهای سیمانی است که در فرزها کاربرد گسترده‌ای دارد و به طول عمر ابزارهای برش کمک می‌کند. مواد تحت انواع مختلف بارگذاری رفتار متفاوتی نشان می‌دهند. سه نوع سختی وجود دارد: سختی خراش، سختی برگشتی و سختی فرورونده. اندازه‌گیری هر نوع سختی نیاز به ابزارهای متفاوتی از جمله سختی سنج و پایه آکاد دارد و هر ماده ممکن است برای هر نوع سختی مقادیر مختلفی داشته باشد. سختی فرورونده به مقاومت در برابر تغییر شکل دائمی هنگام قرار دادن ماده در معرض بار پیوسته اشاره دارد. این نوع سختی معمولاً در مهندسی و متالورژی مورد توجه است زیرا بارگذاری مداوم رایج‌ترین شکل بارگذاری .برای فلزات است. از محصولات دیگرمهد ابزار میکرومتر آسیمتو می باشد
در سختی سنجی فروروندگی، می‌توان به دو روش سختی را اندازه‌گیری کرد: اندازه‌گیری باری که باید تا عمق معینی فرو رفتگی ایجاد کند یا اندازه‌گیری مقدار گودی ایجاد شده توسط یک بار مشخص. در آزمایش واجهش، یک بار متحرک یا ضربه‌ای بر روی سطح قطعه آزمایش انداخته می‌شود و مقدار و جهش اندازه‌گیری شده، سختی قطعه را نشان می‌دهد. شاید رایج‌ترین آزمایش‌های سختی سنجی بر روی فلزات، آزمون‌های برینل و راکول باشند، هرچند امروزه انواع دیگر آزمایش‌های سختی سنجی نیز با توجه به افزایش سختی فولادها و سطوح سخت‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند. این آزمایشات شامل سختی‌سنج شور، ویکرز، مونوترون (آزمایش با گلوله الماس)، راکول سوپرفیشیال (سختی سطحی راکول) و سختی‌سنج هربرت هستند. همچنین، نیاز به تعیین سختی قطعات بسیار نازک، قطعات بسیار ریز و تعیین گرادیان سختی در فواصل بسیار کم و در لایه‌های نازک، باعث ابداع دستگاه‌های ریز سختی‌سنج مثل ریز سختی‌سنج نوپ و سختی سنج و پایه آکاد شده است. امروزه از روش‌های مختلف سختی سنجی برای اندازه‌گیری میزان سختی فلزات به ویژه پس از سخت‌کاری و عملیات حرارتی استفاده می‌شود. اساس کار دستگاه‌های سختی سنجی شامل ایجاد نقطه اثر بر سطح فلز و بررسی آن است. مهم‌ترین روش‌های مرسوم سختی سنجی عبارتند از: روش برینل، روش ویکرز و روش راکول
محصولات دیگر: بیگ رد
Comments
Post a Comment